Στους πρόποδες του Ολύμπου, όπου κατοικούσαν οι θεοί, και μόλις 5 χιλιόμετρα από τις ακτές του Πιερικού, η αρχαία πόλη του Δίου θεωρούνταν από τους Μακεδόνες ένας από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς και πολιτιστικούς τόπους.

Μεγάλα ιερά ιδρύθηκαν εδώ κατά την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή περίοδο, σε ένα περιβάλλον γεμάτο πλούσια βλάστηση, πανύψηλα δέντρα και πολυάριθμες φυσικές πηγές που μαγεύουν κάθε επισκέπτη.

Εξαιρετικής ιστορικής σημασίας, ο χώρος ανακαλύφθηκε εκ νέου το 1806 από έναν Άγγλο εξερευνητή, ενώ ανασκαφές πραγματοποιούνται από τη δεκαετία του 1920 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Ο Ολύμπιος Δία“ς, ο βασιλιάς των θεών, ήταν η κύρια θεότητα που λατρευόταν στην περιοχή, και έτσι η πόλη οφείλει το όνομά της σε αυτόν, αφού αποτελεί παράγωγο του ελληνικού του ονόματος, Δίας.

Ιστορία του Δίου

Η πόλη του Δίου είναι γνωστή ως η ιερή πόλη των Μακεδόνων. Από τον 5ο αιώνα, όταν το μακεδονικό κράτος άρχισε να αποκτά μεγάλη δύναμη και επιρροή, στην περιοχή λάμβαναν χώρα αθλητικοί και θεατρικοί αγώνες και παραστάσεις.

Οι βασιλείς της Μακεδονίας φρόντισαν να καθιερώσουν το ιερό του Δία ως τον κεντρικό τόπο λατρείας όλων των Μακεδόνων και με τον καιρό η πόλη μεγάλωσε σε μέγεθος, αποκτώντας μια σειρά από μνημειακά κτίρια στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ..

Εδώ ήταν που ο Φίλιππος Β’ γιόρταζε τις ένδοξες νίκες του και όπου ο Αλέξανδρος συγκέντρωσε τα στρατεύματά του για να προετοιμαστεί για τα κατακτητικά του ταξίδια, λατρεύοντας τον Δία. Αργότερα, ανέθεσε 25 χάλκινα αγάλματα των ιππέων που έπεσαν στη μάχη του Γρανικού, στο ιερό του Ολυμπίου Διός.

Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη το 169 π.Χ., αλλά το ιερό συνέχισε να λειτουργεί και η πόλη γνώρισε στην πραγματικότητα μια δεύτερη χρυσή εποχή κατά τον δεύτερο και τρίτο αιώνα μ.Χ., με την κατασκευή ακόμη περισσότερων ιερών.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της πρώιμης χριστιανικής περιόδου, η πόλη άρχισε να συρρικνώνεται σε μέγεθος και τελικά λεηλατήθηκε από τις δυνάμεις του Αλάριχου, βασιλιά των Γότθων. Οι φυσικές καταστροφές του 5ου αιώνα ολοκλήρωσαν την καταστροφή της μεγάλης πόλης, οι κάτοικοι της οποίας αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε μια ασφαλέστερη περιοχή στους πρόποδες του Ολύμπου.